«آتابای»؛ نیشتری بر زخم کهنه
فیلم «آتابای» با شمردن اعداد آغاز می‌شود که بعد می‌فهمیم انتظاری است برای مرگ؛ تمام وقایع، گویی در یک دایره بسته به همین نقطه باز می‌گردند و فیلم با همین شمارش اعداد به پایان می‌رسد، بی آن که بخواهد به پایان خوش منجر شود و به تماشاگر امیدهای واهی معمول وعده می دهد. فیلم تلخ آغاز می‌شود و تلخ به پایان می‌رسد و فیلمساز از تماشاگر...
ادامه خبر
