روزگار امروز، روزگار کشتی نیست

پهلوان «ایوب بنی‌نصرت»، پیشکسوت و بزرگ‌مردی که ۵ مدال رنگارنگ آسیایی و جهانی در کارنامه افتخارات ورزشی خود دارد، از نام‌آشنایان مردم ایران و آذربایجان است.
به‌بهانه روز ملی کشتی به‌سراغ ایشان رفته‌ایم تا از روزگار کشتی و پهلوانی برایمان بگویند‌.

– از خودتان بگویید؛ چه شد که سرنوشت ایوب بنی‌نصرت با کشتی و پهلوانی گره خورد؟ نقش خانواده‌تان در این انتخاب تا چه حد بود؟
برادرانم کشتی‌گیر بودند و من هم در سال ۶۱ توسط برادرانم با کشتی آشنا شدم. انگیزه و علاقه من به کشتی بعدا به‌خاطر عنوان‌های داخلی که در آموزشگاه‌ها، جوانان و بعد بزرگ‌سالان کسب کردم زیادتر شد.
افتخار پوشیدن پیراهن تیم ملی را در بازی‌های آسیایی از سال ۱۹۹۰ داشتم و تا سال ۱۹۹۶ در میادین مختلف بین‌المللی کشتی ازجمله مسابقات المپیک بارسلون اسپانیا، بازی‌های آسیایی پکن و هیروشیما، ارتش‌های جهان، دانشجویان جهان و مسابقات بین‌المللی مختلف حضور داشتم. در کنار کشتی‌های بین‌المللی، پنج دوره در کشتی‌های پهلوانی حضور داشتم که دو دوره در سال‌های ۷۱ و ۷۲ بازوبند پهلوانی را کسب کردم.

– آیا فرزندان و اطرافیان ایوب بنی‌نصرت امروز اهل کشتی‌اند؟
به‌دلیل سختی و آسیبی که در ورزش کشتی وجود دارد به فرزندانم اجازه حضور در کشتی را ندادم.

– معیارهای پهلوانی چگونه در افراد مشخص می شود؟
کشتی یکی از ورزش‌های اصیل ایران است و پهلوانی از دوران باستان به کشتی گره خورده است. در دوران باستان مانند دوران ساسانیان افراد قوی‌ای که به ورزش کشتی آمده و با هم مبارزه می‌کردند، هر قهرمانی مانند پوریای ولی که ویژگی‌های اخلاقی شایسته و خوبی داشت، محبوب مردم می‌شد. ورزشکاری که هم از نظر بدنی قوی بود و هم از لحاظ اخلاقی امین، صدیق و درست‌کار بود، محبوبیت بیشتری بین مردم داشت.
در گذشته معیار پهلوانی خصوصیات و ویژگی‌های انسانی افراد بود مثلا «پهلوان تختی» شخص مردمی و ساده‌زیست بود و با مردم خوب رفتار می‌کرد و مردم نیز علاقه خاصی به ایشان داشتند که این رمز ماندگاری اسم پهلوان است.

– به‌نظر شما در روزگار امروز پهلوان چه کسی است؟
امروزه به‌نظر من معیار پهلوانی این است که پهلوان باید آگاه و به‌روز بوده و با شناخت کافی و آگاهانه در این مسیر قدم بردارد. پهلوان کسی است که با خودشناسی و جامعه‌شناسی بتواند در مسیر حقیقت و انسانیت باشد و با شجاعت بتواند با پستی‌ها و پلیدی‌ها و ظلم مبارزه کند و با عفت و خویشتن‌داری در هر موقعیتی وسوسه‌های مختلف درونی و بیرونی را بتواند کنترل کند. پهلوان در مسیر اهدافش اگر بتواند این موانع را رد کند در نهایت باید عدالت‌محور باشد و در اعمال و رفتارش اعتدال داشته باشد. هر ورزشکاری که این اخلاق را در خود پرورش دهد می‌تواند اسم پهلوانی را یدک بکشد. اصلاح جامعه از طرفی وابسته‌ به سلبریتی‌ها و اسطوره‌های ورزشی جامعه است.

– آیا روزگار امروز، روزگار پهلوانی است؟
روزگار امروز، روزگار کشتی نیست؛ اکنون بیش از ۵۰ رشته ورزشی که اکثرا تفریحی و باب میل نوجوانان و جوانان است در دنیا فعال بوده و در المپیک نیز به رسمیت شناخته شده است. در هر پنج دقیقه کشتی، ضربان کشتی‌گیر به ۲۲۰-۲۳۰ می‌رسد و هر جوانی نمی‌تواند این فشار را تحمل کند. کشتی هیچ‌گونه تفریحی نداشته و رسیدن به قهرمانی کشتی واقعا سخت است.

– اوضاع کشتی و پهلوانی در تبریز امروز چگونه است؟
شاید برای همه ما سؤال باشد که چرا مازندرانی‌ها این‌گونه در ورزش به‌ویژه کشتی رشد می‌کنند؛ دلیلش این است که در این مناطق، مردم ۶ ماه از سال کار می‌کنند و در ۶ ماه دیگر سال مشغول فعالیت‌های دیگر می‌شوند و از سویی سالن‌های زیادی هم برای این رشته ساخته شده است.
در مازندران هر ورزشکاری که در سطح جهانی مطرح می‌شود هم از طرف دولت و هم از طرف مردم حمایت شده و زندگی‌اش تامین می‌شود، از این رو انگیزه و علاقه زیادی در بین جوانان وجود دارد.
اوضاع کشتی در شهر ما زیاد خوب نبوده و علاقه‌مندان کمی دارد. به‌خاطر ضعف مدیریت، تک‌ستاره‌هایی در آسمان کشتی ظاهر می‌شدند که موفقیت‌هایی را نیز کسب کردند ولی زود افول کردند. در شهرهای مختلف، مخصوصا تبریز که شهری صنعتی و اقتصادی است، اولویت خانواده‌ها یادگیری کار و مهارت بوده، به‌همین خاطر علاقه به کشتی روزبه‌روز کمتر شده است.
با این‌که سالن‌های ورزشی هیچ هزینه‌ای برای جوانان دریافت نمی‌کنند، اما فقط کسانی که به کشتی علاقه‌مند هستند وارد این رشته می‌شوند و با دیدن سختی این رشته تقاضا رفته‌رفته کمتر می‌شود.

از رسم و رسوم زورخانه‌ها برایمان بگویید.

امروزه هزینه‌های کلانی در ساخت و تجهیز زورخانه‌ها در کشور صورت گرفته و روزانه فقط دو گروه در آن‌جا ورزش می‌کنند. دوران ما، دوران زورخانه نیست و جوانانی هم که به زورخانه می‌آیند خیلی کم بوده و شاید فقط به‌خاطر جذابیت ورزش‌های گروهی و نمایش گروهی در زورخانه است.
تجهیزاتی که در زورخانه استفاده شده، نماد جنگ است؛ برای مثال میل‌ها نماد گرز، کباده نماد تیر و کمان، و دربی که با آن ورزش می‌کنند همان درب خیبر است.