بازگشت یک ریس سفید رسانه به تبریز

به گزارش پایگاه خبری بامداد فردا، محمد طاهری خسروشاهی؛ ایوب را از حدود ۲۶ ، ۲۷ سال قبل می شناسم. دیشب دیدم که مثل من، سر و رو و ریش را بدجور سفید کرده است. آن سالها که من و ایوب، نخستین تجربه های کار فرهنگی و رسانه ای را فرا می گرفتیم، آغاز جوانی هر دو مان بود و سرودی بر لب و سروری در دل داشتیم؛ چنانکه افتد و دانی.

او در آذرپیام قلم می زد و من در مهدآزادی. مدیران این دو روزنامه خیلی با هم نزدیک نبودند و نقاری اندک بر دل داشتند، منتها این مانع از قرابت فکری و رفاقت من و ایوب نصیری نبود.

چه روزها که در حیاط باصفای طوبی و یا محافل دیگر می نشستیم و در سایه سار درخت کاج، به هر بهانه ای از هر دری سخن می گفتیم.

ایوب، کاربلد رسانه است. در این راه استخوان خرد کرده و کارها رانده و ریش سفید کرده است. ‌فراز و نشیب این کار را می داند. مخصوصا از دو دهه پیش که به تهران رفت و چند مسئولیت مهم در رسانه ملی برعهده گرفت و منشا چندین تحول مهم و اثرگذار در رسانه ملی شد که اگر خودش صلاح بداند، بازگو می کند. همین قدر بگویم که در آشتی و جلب اعتماد مردم با بخش های مهم خبری رسانه ملی، نقش عمده ای داشت.

راستش چنانکه پیشتر گفتم، کار مطبوعاتی و رسانه ای و در کل، کار فرهنگی، در شرایط کنونی روزگار ما، خیلی سخت شده است. راه رفتن بر لبه تیغ است. مرد میدان می خواهد و کلی تجربه. ایوب اینها را دارد.

اگر اشتباه نکنم، در سفر مطبوعاتی هم که آن سال‌های دور به جمهوری آذربایجان داشتیم، شمع محفل بود. کاردان و باسواد و موقعیت شناس.

متاسفانه در طول سال‌های گذشته، رسانه ملی در استان آذربایجان شرقی، مخاطب خود را از دست داده و مرجعیت رسانه ای را وا نهاده است. اما خوشبختانه برخلاف تلویزیون تبریز، مطبوعات و خبرگزاری‌های استان، همچنان مورد اعتماد مردم و شهروندان هستند. یکی از خوشبختی های مسئولان تبریز، همین است که مرجعیت رسانه ای در این استان مهم، در دست خبرگزاری های محلی است و این نکته مهمی در حل بسیاری از مسائل است.

بگذریم…

اگر چه به خود ایوب هم مفصلا خواهم گفت، ولی عجالتا همین قدر عرض کنم که آمدن دکتر ایوب نصیری، به عنوان مدیرکل جدید صدا و سیمای آذربایجان شرقی شاید برای خود او خوب نباشد، که دردسرها و کارها در پیش رو دارد، منتها حتما برای مردم تبریز و شهروندان این استان، روزهای خوب رسانه ای در پیش است. مطمئنم.

این را هم بعدالتحریر بنویسم که ایوب شخصیتی آرام، متین و موقر و طناز دارد. تنها نکته ای که کمی هراس دارم این است که او دو دهه است از فضای فرهنگی و رسانه ای تبریز دور شده اگر چه هر از گاه می آمد و با دوستان قدیمی گعده ها داشت.

مجددا برایش آرزوی توفیق الهی در این مسئولیت خطیری که با اصرار و الحاح بر عهده اش نهادند، دارم.

موفق باشی دوست قدیمی من…